New York, februari, 2016

Vroeg in de ochtend of liever gezegd, diep in de nacht word ik wakker. Mijn telefoon geeft aan dat het 3:54 is. Ik blijf nog even liggen en een paar minuten later gaat mijn wekker. Ik merk dat ik best nog wel moe ben. De verleiding om verder te gaan slapen is groot, maar mijn passie voor fotografie wint altijd. Veel keus heb ik ook niet, want aan het einde van de week vlieg ik alweer naar huis. Dit is de enige dag deze week dat het weer goed lijkt te zijn voor een zonsopkomst foto. Het is nog donker buiten en in de verte hoor ik politie sirenes. Iets wat je gewoon begint te vinden als je langer en vaker in Manhattan bent. Snel spring ik nog even onder douche om goed wakker te worden. Even later sta ik buiten voor mijn hotel. Het is koud en waait een beetje. Ik lijk wel gek om midden in de nacht door New York te gaan lopen, maar onveilig heb ik me hier nog nooit gevoeld.

Het was even wat uitzoek werk maar de dag ervoor heb ik overdag de locatie gevonden. Een paar maanden geleden in Nederland zag ik een foto van een mooi uitzicht op de skyline van New York City. Op de voorgrond een Z-vormige pier in het water. Dit moest wel de Hudson of East river zijn. Na wat Googelen, bleek het de Hudson te zijn. De foto was genomen vanaf de New Jersey kant. De perfecte locatie om een zonsopkomst te fotograferen. In 2014 heb ik 3 maanden gefotografeerd in New York. Ik dacht dat ik veel gezien had. Maar gek genoeg was ik nog niet aan de andere kant van de Hudson geweest. Ik was voornamelijk Brooklyn en Queens wezen verkennen. New Jersey wat geen deel uitmaakt van New York had ik niet bezocht. Ook al ligt het er direct naast.

The city that never sleeps. Heeft midden in de nacht toch wel zo z’n voordelen. Er is altijd wel iets open om even een koffie te halen. Ik geef de man van de nacht winkel 3 dollar en neem de coffee to go mee. Het is stiller dan ik had verwacht op straat. Ik loop met mijn rugtas met camera-apparatuur richting Ground Zero. Daar was een paar maanden eerder een nieuw station ge(her)opent. Een indrukwekkend spier wit station die doet denken aan een geraamte van een beest. Bij het station aangekomen is het al wat drukker. Ik kom de eerste mensen tegen die al vroeg naar hun werk gaan, of er net vandaan komen. Want in New York wordt vanwege de drukte en de toeristen ook veel 's nachts gewerkt. Zo heb ik eens een keer ’s avonds laat op de Brooklyn Bridge een grote groep schilders gezien met lampen op hun hoofd. Overdag lopen er duizenden mensen over deze brug, dus onderhoud gebeurt voornamelijk ’s nachts.

Via de Path route kan je New Jersey met de metro bereiken. Binnen enkele minuten sta je aan de andere kant van de Hudson. Als ik de metro uitstap in Newport Station (New Jersey) ben ik al bijna bij de Z pier. Gelukkig want het begint al licht te worden. Snel loop ik nog een Starbucks binnen om koffie nr.2 te halen. Ik heb het koud en het is wat harder gaan waaien. Gelukkig heb ik naast mijn warme koffie ook mijn handschoenen en een muts bij me. Mijn camera installeer ik op de plek, waar ik de dag ervoor was geweest. Het is nu wachten tot het licht spektakel gaat beginnen. De eerste foto’s die ik schiet zijn te donker. Ik wacht even en zie langzaam de skyline van Manhattan lichter worden. Voor mijn camera lens zet ik een filter om de sluitertijden op te rekken. Hierdoor ontstaat een mooi effect op de foto. Inmiddels is mijn koffie op, en ik begin wat te springen om warm te blijven. Dan zie ik achter de skyline de eerste zonnestralen. Van opwinding vergeet ik de kou. Mijn camera schiet aan een stuk door foto's. Wat een magisch moment. De stad wordt langzaam wakker.

In mijn ooghoeken zie ik iemand op me af komen lopen. Het is een politieagente. Even schiet er een gedachte door mijn hoofd. Doe ik iets wat niet mag? Maar een vrolijke lach en vriendelijke good morning stellen mij gerust. Ze loopt in eerste instantie voorbij. Dan draait ze zich om. I walk here every morning to my job. I always think, somebody should take a picture here. Het is inderdaad een fantastisch uitzicht zeg ik. I will see your picture in time magazine. Ze geeft me een knipoog en loopt weer verder. Ik moet lachen en schiet nog wat foto’s. Het mooiste moment is dan al voorbij. De zon staat nu boven de skyline te stralen en het begint lekker warm te worden. Ik loop de Starbucks in voor koffie nr. 3, en ga even zitten bij een tafel. Verbaast kijk ik een tafel naast me naar een man. Er staan 4 koppen koffie en 2 glazen water. Zo erg is mijn koffie verslaving blijkbaar nog niet. De man begint spontaan een heel verhaal te vertellen over zijn strijd tegen de NASA. Het is allemaal doorgestoken kaart volgens hem. De mens is nog nooit op de maan geweest en alle video’s vanuit de ruimte zijn nep. Gefascineerd blijf ik een tijdje naar hem luisteren. Na een uur ben ik er wel klaar mee. Ik bedank hem en wens hem succes met zijn strijd. Ik pak mijn camera tas en keer terug met de metro naar mijn hotel om daar nog even een paar uurtjes slaap te pakken.

Marcel Kerdijk

Z-PIER

NOG EVEN EEN ZONSOPKOMST FOTOGRAFEREN...

PAUL ROBERT ECKNA