Buttermere met Fleetwith Pike op de achtergrond.

Toen ik mijn reis naar Engeland had geboekt vroegen mensen: "ga je helemaal alleen?" en "Engeland daar rijden ze toch links?" Oké, ik geef toe, van dat links rijden heb ik eerst wel even wakker gelegen. Toch verbazingwekkend hoe snel je daar aan went. Het linksom op een rotonde gaan blijft wel bijzonder, maar geen reden om niet naar Engeland te gaan. Hetzelfde geldt ook voor het alleen reizen. Uit ervaring kan ik zeggen dat het een verrijking is voor jezelf en ook word je veel zelfstandiger. Natuurlijk is met iemand reizen gezelliger, maar het geeft je ook minder vrijheid. Als je nog nooit alleen gereisd hebt, probeer je dan eens voor te stellen dat je alles zelf mag/moet bepalen, maar dan ook echt alles! Word je nu bang of krijg je het gevoel van ultieme vrijheid?

“Er zijn heel veel redenen om iets niet te doen, maar achteraf weet je ze vaak niet meer.”

Als landschapsfotograaf staat het Lake District al een tijdje op mijn lijstje. Gek genoeg is dit mijn eerste reis naar Engeland, terwijl het zo dichtbij Nederland ligt. Ik ben wel eens een paar dagen in Londen geweest voor een citytrip, maar nog nooit in het binnenland van Engeland. De vlucht naar Manchester verloopt zonder problemen en de rit met de auto van 2 uur, is voorbij voor ik het door heb. Zeker het laatste stuk door het Lake District is zo adembenemend mooi, dat ik mijzelf af vraag waarom ik zo lang gewacht heb om hier naar toe te gaan. Het hotel dat ik geboekt heb in Keswick is zo’n heerlijk oud Engels huis, gebouwd in 1810 (als ik het goed begrepen heb van de eigenaar) en op loopafstand van het meer Derwent Water. Ideaal om op mijn eerste avond een zonsondergang te gaan fotograferen. De zon gaat die avond om kwart voor tien onder en even na tien uur ben ik weer terug in het hotel.

Foto's van mijn eerste zonsondergang bij Derwent Water.

De twee weken voorafgaand aan mijn reis, is het in het Lake District goed fotografie weer geweest. Uitgerekend de week dat ik er ben wordt er veel regen verwacht. Behalve morgenvroeg, dus besluit ik voor een zonsopkomst shoot de Catbells te gaan beklimmen. Het is circa twee uur hiken naar de top (451 meter) en de zon gaat om vijf over half vijf al op. Het mooiste licht om te fotograferen heb je circa een uur voor zonsopkomst. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het al bijna elf uur is. Snel doe Ik de lamp naast mijn bed uit en drie uur later sta ik met bijna geen slaap aan de voet van de Catbells. Soms denk ik wel eens waar ben ik mee bezig, maar misschien is dit mijn enige kans van de hele week op een goede zonsopkomst foto. Er zijn heel veel redenen om iets niet te doen... Ik kan je zeggen... deze zonsopkomst maakte alles goed. (Bekijk hier mijn video’s over deze en andere beklimmingen)

Voordat ik op reis ging, kocht ik een paar waterdichte wandelschoenen. Nooit eerder gehad, maar wat een genot om in te lopen en een must in dit soort bergachtige omgevingen. De hele week heb ik er heerlijk op gelopen en meerdere beklimmingen gedaan. Vroeger had ik altijd een beeld van mensen in dit soort schoenen, iets met geitenwollen sokken... Eerlijk is eerlijk, ik ben zelf ook geen 20 meer, al voelt dat wel zo ;) Meestal heb ik tegen het einde van een reis wel weer zin om naar huis te gaan, maar mijn week in het Lake District gaat veel te snel voorbij. Nog zoveel te ontdekken! Het is ondanks dat ik twee keer per week sport toch een fysiek zware week en ik ben op mijn laatste dag echt kapot. Toch kan ik het niet laten om nog even naar een meertje te rijden om wat foto’s te maken. Ik besluit licht op pad te gaan en de meeste fotografie apparatuur in het hotel te laten. Gewapend met alleen een camera en statief kom ik op mijn sportschoenen aan bij Buttermere. Een bekende plek voor fotografen vanwege een fotogenieke boom in het water. Helaas heb Ik pech, het is broedseizoen en net dat gedeelte van het meer is afgesloten. Gelukkig zijn er meer fotoplekken en ik zie een mooi hek dat het water in loopt met de Fleetwith Pike op de achtergrond. De perfecte compositie voor een leuke foto, dus zet ik hier mijn camera neer. Door de stormachtige nacht van woensdag op donderdag liggen er takken in het water en die zijn precies blijven steken in het hek. Die wil ik natuurlijk niet op mijn foto.

Gelukkig liggen er wat stenen in het water en op mijn sportschoenen spring ik van steen naar steen. Zo verwijder ik de meeste takken, maar helaas kan ik niet bij de laatste tak aan het einde van het hek. Ik loop terug naar mijn camera en kijk door de zoeker. Nee, die laatste tak moet ik ook echt verwijderen voor een mooie foto. Uitgerekend vandaag heb ik natuurlijk mijn waterdichte wandelschoenen niet aan. Er zit niks anders op, alles voor de foto. Ik doe mijn schoenen en sokken uit, krul mijn broekspijpen op en ga op blote voeten het koude water in.

Ik verwijder de laatste tak en droog mijn natte voeten met een camera doek, die ik normaal gebruik om mijn filters schoon te maken. Als ik even later mijn sokken en schoenen weer aan heb, begin ik met fotograferen (zie foto bovenaan deze blog). Er zijn ook heel veel redenen om iets wel te doen, achteraf ben je blij dat je het gedaan hebt!

Marcel Kerdijk

NATTE VOETEN IN HET LAKE DISTRICT

ALLEEN NOG EEN KWESTIE VAN VASTLEGGEN

GEWOON EVEN KLAAR MET FOTOGRAFIE!