GEWOON EVEN KLAAR MET FOTOGRAFIE!
Drents-Friese Wold - Appelscha
Vandaag is zo’n dag dat ik geen zin heb in fotograferen, ik ben gewoon even klaar met fotografie! Je herkent het misschien wel, er lijkt geen goede foto meer uit je camera te komen. Al de hele week mis ik inspiratie en zie ik grijze luchten vanuit mijn raam. En o ja, laat ik ook nog een bekeuring krijgen voor te hard rijden... ‘’Pfff, wat een dag’’ of beter gezegd: ‘’wat een week.’’
Dan maar op de bank hangen met een slechte film. Balend van vooral mijzelf, loop ik naar de keuken voor een kop koffie. Al honderden keren koffie gemaakt, maar uiteraard vandaag staat het kopje net niet helemaal goed en loopt de helft van de koffie ernaast. Gelukkig heeft het apparaat een opvangbak. ‘’Sukkel!’’ Zeg ik tegen mezelf. De toon is gezet, dit is niet mijn dag. Languit op de bank, met nu wel een volle kop koffie, kijk ik nog een keer op mijn telefoon. Ik had al eerder gezien dat vandaag de kans op een goede zonsondergang het mooiste is. Daarna zal het weer dagen grijs en grauw zijn. Maar ja, inspiratieloos en ongemotiveerd naar een film kijken waar ik al geen touw meer aan kan vastknopen, maakt mijn stemming er ook niet veel beter op. Toch zegt een stemmetje... ‘’kom op man, ga naar buiten. Hier binnen wordt het ook niet beter.’’ Oké, ik kan in ieder geval even op Google Maps zoeken naar een mooie locatie. Automatisch kom ik uit op locaties waar ik eerder ben geweest. ‘’Nee, nu niet de makkelijkste weg kiezen…’’ Ik wil een nieuwe locatie waar ik nog niet eerder ben geweest. Ik zoek verder... scrol wat heen en weer en op en neer, tot ik met een beetje geluk (mag het even vandaag) uitkom in Canada. Beetje ver weg zal je misschien denken, alleen deze Canada (buurtschap) ligt in Friesland. Daar waar ook het Drents-Friese Wold, een natuurgebied van Staatsbosbeheer, is. Het is vanaf mijn huis een kleine vijftig minuten rijden. In Google Maps zie ik een grote zandvlakte met wat meertjes. Mijn stemming begint al wat om te slaan en ik check nog enkele weerapps om te kijken of ik nog een excuus kan vinden. Tja... helaas geen reden om niet te gaan. De zonsondergang ziet er goed uit voor vandaag. Ik pak mijn fototas met mijn volledige (10 kg) bepakking. ‘’Want ja, als we er dan toch zijn, wie weet kunnen we gelijk ook even een vlog maken.’’ Ook al heb ik er nog steeds een hard hoofd in dat deze dag gaat slagen, stap ik toch even later in mijn auto.
Als ik na een dik halfuur de kilometerslange snelweg verlaat en het natuurgebied nader, veranderd de wereld om mij heen in een bosrijke omgeving. Ik denk: “welkom in Canada” en bedenk meteen daarna “dat is een leuk begin van mijn vlog!” Ik parkeer mijn auto vlak bij het natuurgebied en zie niet ver bij mij vandaan het gele zand van de zandvlakte al. Als ik de eerste meters van het Drents-Friese Wold in loop ben ik blij verrast. Dit is net het echte (ook al ben ik er nog nooit geweest) Canada. Mijn stemming, die al 15 graden was omgeslagen, slaat met nog eens 165 graden verder om (180 graden dus voor de snelle rekenaars). Wat heerlijk om hier te zijn, het gebied verrast me echt. Gelijk zie ik al meerdere fotoplekken. ‘’Hallo inspiratie, welkom terug.’’ Ik loop het gebied verder in, op Google Maps zag ik namelijk een klein meertje (grenspoel). Daar moet vast bij zonsondergang een mooie foto te maken zijn. Ondertussen vlog ik nog een beetje en eenmaal aangekomen heb ik al snel een compositie gevonden. Een mooie boom die weerspiegeld in een plas water met op de achtergrond de grenspoel en de ondergaande zon. Helemaal perfect, het is nu alleen nog wachten tot de zon ondergaat. Bijzonder hoe een inspiratieloze dag ineens kan omslaan. De zonsondergang is prima, maar met name in het blauwe uurtje na zonsondergang schiet ik een mooie plaat (zie foto bovenaan deze blog). Voldaan stap ik in mijn auto en rij terug naar huis. Dit keer hou ik me netjes aan de snelheid. ;)
Marcel Kerdijk
Bekijk hier de vlog!